May 18, 2015
Al sinds het begin volgt Colette Alpe d’HuZes. ‘1 juni 2006 ben ik bevallen van mijn dochter en luisterde veel radio, toen hoorde ik over de actie en dacht, dat is nou echt een mooi initiatief. Dus ben ik het blijven volgen.’ Ze was al betrokken bij de ziekte omdat ze haar vader en een goede vriendin heeft verloren aan kanker. Vier jaar geleden werd haar oom ziek en ging haar broer voor hem de berg op. Toen haar tante vorig jaar vlak voor de koersweek ook ziek werd, besloot Colette dat zij nu ook echt mee wilde doen en uiteindelijk vroeg ze haar goede vriendin Bianca om met haar me te gaan. ‘Dan ga je eens goed nadenken over het woord kanker en dan kan ik zo al twintig mensen in mijn omgeving opnoemen die te maken hebben met de ziekte.’ Ze vertelt over een jonge moeder in haar straat die drie keer kanker heeft gehad en overwonnen en over een goede vriendin die al vanaf haar negende met een tumor in haar hoofd leeft. ‘En het kan zo over zijn. Dan ga je wel nadenken, het zal je maar overkomen.’
Bianca en Colette zetten zich dan ook hard in om geld op te halen. Colette beschrijft de onmacht die naasten vaak voelen: ‘Wij zijn niet in staat om ze beter maken, het enige wat we kunnen doen is geld ophalen voor de mensen die dat wel kunnen.’ De vriendinnen hebben verschillende acties uitgezet om het sponsorgeld bij elkaar te verzamelen. Er zijn groentes verbouwd en verkocht, sponsordinertjes gehouden, collectes in de kerk gedaan, er worden nog cupcakes gebakken en op de school van de kinderen van Colette wordt een sponsorloop gehouden waar Alpe d’HuZes een van de drie doelen is waar de schoolkinderen voor lopen.
Voor beide vriendinnen is het de eerste keer dat ze meedoen aan de Alpe d’HuZes en ze zijn al druk aan het trainen. Zo rennen ze rondjes door de polder en trainen ze hard op de hardloopband in de sportschool. Maar Bianca en Colette doen ook mee aan de hardlooptrainingen die speciaal voor Alpe d’HuZessers worden georganiseerd. ‘Het is heel bijzonder,’ vertelt Colette enthousiast, ‘je hebt gelijk een band, je loopt allemaal met dezelfde gedachte.’ Bianca vertelt over de samenhorigheid tijdens zo’n bijeenkomst, ‘Je deelt meteen verhalen met elkaar, terwijl je ze eigenlijk helemaal niet kent. Dat is zo bijzonder aan Alpe d’HuZes.’